من با زخم زبونات رفیقم مرهم بذار با حرفات رو زخم عمیقم با تو ام که داری به گریَم میخندی کاش میشد بیای و به من دل ببندی تنها بودن یه کابوسه شومه،عزیزم کار دل نباشی تمومه،عزیزم تو ، تو چشمات تو حرفات چی داری که داری جوونیمو یادم میاری وقتی نیستم کی سر روی زانوت بذاره این تنهایی نگو که تمومی نداره یه کاری کن از این زخم کاری رها شم همین روزا میام تا تورو داشته باشم